PAALAM

PAALAM

ni Fervil Von D. Tripoli

Isang magandang hapon, nakatunganga si Von sa may bintana, malayo ang tingin, at tila nawawala sa sarili… nakalipad pala ang kanyang isipan. “Ano kaya ang magiging magandang surpresa ko sa aking kaarawan” napatanong siya sa sarili. “Sana dumating siya sa kaarawan ko” sunod niya. Sa mga oras palang iyon, ang iniisip ni Von ay si Pearl.

Si Pearl Angeli daw ay katulad ng araw sa kanya, minsan nagbibigay ng magandang sikat minsan naman parang mainit sa kanya, si Pearl kasi daw yung tipo ng babae na mahiyain at maldita, hindi siya umiimik sa hindi niya kakilala minsan pa nga raw ay tinatarayan pa niya ito, malakas ang mood swings kaya minsan nakatawa maya maya ay nagagalit na. Maging anu man si Pearl, babae parin siya, at syempre meron siyang feelings, ayon kay Von.

Maya maya gumalaw ang cellphone ni Von. Merong mensahe ang dumating, ito’y galing kay Pearl, ang taong nagbibigay ng inspirasyon kay Von. Nakangiting kabayo na si Von, habang binabasa ang message mula kay Pearl.

Biglang napatalon si Von habang hawak hawak ang cellphone sa kanyang mga kamay. Pindut ng pindut ng kung anu anu sa kanyang cellphone. Ganito ang naging usapan nila ni Pearl…

Pearl: elo fervs, J

Von: hey, mustah nman ka ha? Gimingaw na bya ko nmu, hek hek

Pearl: Hilom! Kaw ha, kiat nasad ka

Von: >_<>

Pearl: asus! Oa jud au ka, grr.

Von: Ok lang na, mao raman gud ang nag abot sa akong utok nga dapat naq itx

Pearl: Ok, Fervs, adto baya ko iligan this Sunday, pag adto nako libreha ko ha, hihihi

Von: waaaa, pag chure oi, imu nasad ko ginayagayagaan

Pearl: ambot dli paman ko sure pero basta oi… cge mag kaon sa ko, sakt na ako tyan

Von: tc pearl, bantay kaon jud daghan ha, atakihun nasad ka sa imung ulcer… nyt

Napasigaw si Von ng malakas, parang isang tao na may tinatawag sa kabilang bukid. Noong gabing iyon naparami yata ang nakain niya habang nakikipagkwentuhan sa kanyang mga kasama sa bahay. Masayang nakatulog si Von at maganda naman ang gising niya kinabukasan.

Disperas ng kaarawan ni Von, tumungo siya sa kanyang mga barkada. Nanatili siya kasama nila hanggang sumapit ang alas 12 ng hating gabi, kaarawan na pala ni Von. Nagkantahan ang kanyang mga kasama habang nakalahad ang pagkaing chicheria sa kanilang harapan habang merong 3 boteng red horse. Nagkakwentuhan uli sila at nagtawanan, maya maya kinuha ni Von ang kanyang cellphone. Tumawag siya kay Pearl, pasado alas 12 ng madaling araw, nangungumusta habang pinakikinggan niya ang magandang boses ni Pearl.

Magandang maganda ang salubong ng araw ni Von. Kahit walang tulog ay masayang masaya parin siya at parang walang senyas ng kapaguran sa kanyang mukha.

Sumapit ang tanghali, may message uli sa cellphone niya. Si Pearl uli, nagpapasundo sa kanya sa may tindahan malapit sa eskwelahan. Sa tinagal tagal ng panahong hindi nagsama ang dalawa, nababakas sa mga mukha nila na masaya silang pareho, pero si Von, kumikinang kinang ang mata habang kasama niya ang pinakamamahal niyang babae sa buong buhay niya, parang hindi siya makapaniwala sa kanyang nakikita.

Nakarating na sila sa bahay at nagkwentuhan kasama ang mga dating kaklase sa hayskul. Nakaupo si Pearl sa may mesa habang si Von naman ay sa may hagdan, nakaharap kay Pearl. Di parin makapaniwala si Von sa kanyang nakikita, bakas sa kanyang mukha na masayang masaya siya, umakyat si Von sandali sa taas. Lingid sa kaalaman ng mga tao sa baba, napapasayaw napa ang bida sa taas sa sobrang galak.

Sumapit na ang hapon at kailangan nang lumisan si Pearl sa kanilang lugar. Inihatid siya ni Von sa Bus Terminal, doon ay nag usap sila. Dahil sa hindi nakapagpigil sa Von sa kanyang narararamdaman bigla nyang hinawakan sa kamay si Pearl habang hinila ito sa may bandang gilid. Nanginginig ang tuhod niya habang kinakausap ang magandang dilag. Nag usap nga ng masinsinan ang dalawa…

Von: Gel, I guess this is the time for me to say what I feel for you

Pearl: Cut out will you, I really hate to talk about that, kabalo nako asa na paadto

Von: Paminawa sa ko bisan karon lang. Please

Pearl: Ok, speak

Von: I know, na kabalo naka ani pero gusto lang unta nako isulti sa imuha nga naibog ko sa imuha, I can’t help it, I want to court you again…

Pearl: Humana ka? Maghawa nako mabilin nako sa bus…

Von: Ok, salamat sa imung pag paminaw, tc ka pag pauli ha

Pearl: Babay.. (smiling)

Von: Bye (smiles back)

Hindi mapakali ang binata, hindi maintindihan ang sarili, umabot ang gabi at balisa parin siya. Maya maya ay nag text na naman si Pearl sa kanya, sinasabing hindi nya nagustuhan ang nangyari ngayong araw na ito, nalungkot si Von. Dahil gusto niyang makausap muli ang dalaga, tumawag siya sa phone…

Von: Gel??

Pearl: Fervs undangi na gani ni tanan wala nako ganahi

Von: pero unsa man gud

Pearl: Fervs! Naa nakoy uyab, tinuod ni ako ginasulti bahala ka kung di ka mutuo

Von: (natahimik sandali) Ok I’ll leave you alone… its nice being with you

Biglang naputol ang linya, tumulo ang luha sa mga mata ni Von, umalis at nag pahangin siya sa labas sandali, maya maya pumasok siyang muli at nagsulat ng isang liham

July 07 2007

Pearl,

Nag abot man sa punto na nag confess na ko sa imuha, siguro this is the time na mag tug-an ko sa tinuod sa imuha.

Wala nako ginahangyo sa imu nga sabtun ko nimu, gusto lang nako mabal-an nimu unsa ang naa sa akong side.

Makabalo man jud ko na malain imung reaction sa ako pagsulti sa imuha regarding sa ingon ana na butang... kabalo man ko nga indeed when it comes to love life. Taboo man na sa imuha pag ako imung kastorya ana... mao na ang reason nga wala ko naga open up ingon ana nga topic sa imu.

Gi assume na nako tanang tanan pangit na butang i curse nimu sa ako tungod kay nangulit nasad ko sa imuha. However I’ve taken the risks. Di lang nako gusto nga mas mabug-atan ko sa ako ginadala-dala nga feelings towards sa imuha, makasulti man ta na people change and its normal... ang feelings nako sa imuha nakatago raman na hantud mag abot na sad ang season nga makakuha na sad ko guts pra makamove on. Move on sa ako plans nga mag court sa imuha.

Gitry naq ang mga possible actions para mawala ako feelings towards sa imuha... it seems that the drag is so strong nga bisan pila ka times nako siya ideny it keeps on goin` on... ako utok nakafocus sa imu most of the time..

Thinking of you most of the time makes me happy you know. Mao there are actions nga dili nako masabtan ako mismo nga buhaton nalang nako bisan dili dapat.

Kabalo ko counting the things I’ve done para sa imuha is just a waste of time.

hangyo lang nako give me a chance nga makasmile by giving you what your little heart desires.. In that way.. mafeel pod nako na happy ko para sa imuha, kay mao lang man ang desire sa akong heart ever since.. maka sulti pod ko part of sacrifices nako.. labaw na kabalo ko masuko ka sa akoa. Tapos na feel nako mao diay na counterpart na nabuhat . Feeling nako jugo jud kaayu ko kay puro dili sakto ako nabuhat tanan sa imuha tanan butang nga panan-aw naq na makaplease sa imuha nigawas nga mali jud...

I just want you to know I care for you. And think of you always. Wala man siguro time nga wla ka nako naisip... Even through prayers, naa ka didto. Sa imung hardships trials and kamingaw unta ma endure nimu ang parting ways nimu sa imung family.

Wala gani ko mag expect ikaw diay ang akong biggest surprise sa akong birthday. And i feel very happy by the time na nakita tika usab... halos mu ambak akong dughan sa kalipay pagkakita naq sa imuha. Smile goes on and on, and I always keep an eye on you that time. That’s because I missed you. Very much that tears would fall tungod ana.

Kabalo bitaw ka anang feeling na bisan gunitan nalang gani ka .. para lng nako ma feel nga mao to reality... wala na part sa ako dreams ug fantasies... weirdo buh... OA pa jud mao jud baya na xa.

I felt upset ending the day bad... siguro tama man jud ang sulti sa akong friend

there are times nga mafeel nimu happy kaayo ka ug times na worry kaayo ka kay sad man ka... thinking all over what happened yesterday makes me wonder na siguro bisan gisulti nimu nga you’ve changed, everything changed, mafeel man gihapon nako imung aura ba, the pearl I knew, the one I fall in love with. Baga lang siguro ko ug nawong pero usahay cge baya ko ug pangutana sa akong kaugalingon, siya kaha gimingaw kaha siya sa ako, mangumusta kaha siya sa ako karon time na gnahunahuna nako xa. Mga ingon ana nga butang, masuksuk naq sa ako utok.

Happy man diay gihapon ko bisan ingon ani lang ko sa imuha, bisan suitor ug dili na friend imung tan-aw sa akoa. Tanan naa sa akong heart musulod sa akong utok which maghatag sa ako ug kilig moments :) kabalo ka, many times na pod naq gihunahuna na naa nasad nahitabo sa imu nga maayo like sa katong gisulti nimu sa ako nga you found a guy that u think naa muy chemistry when u get together… ang dagan sa aq huna huna ok lng lipay man pod siya... sakto man ka, sa pag sulti na nagaselos ko whenever you say something about another person, sakit man pud gud usahay. What more can I do. Wala man ko kumpara sa ilaha, kinsa raman gud ko nga tawo para mag selos wla man gani koy right mag dikta mag selos pa kaha.

I would like to cut the message here, siguro by this time, nagsurot na jud ug ayo imung dugo sa akoa… and I feel delighted, somehow sa ingon ana nga butang mahunahunaan pod ko nimu. Anyway, kabalo ko in the near future muabot jud ang time nga dili nako ilahon that’s why I accepted it already. By giving this letter to you, buot pasabot mao nani ang ulahi nga balita nga imu madawat sa akoa, siguro magpakalayo layo napod ko sa imuha kay kabalo ko dili man jud ko nimu madawat kung unsa ko ug kung kinsa ko. If you’re thinking what I’m thinking, mao ni ang letter of goodbye nako sa imuha… Keep in mind nga naa raman pod ko dinhi. Dili ko muhawa pero naa lang ko sa layo… Huna-hunaon lang unta na nimu kanunay… Pag-amping.

P.S.

Pearl, loving you was the best moment I had in my entire life… be good always “ate banday”.

Yours truly,

Fervil

Naipadala nga ni Von ang sulat at nangyari nga ang kanyang inaasahan, simula noong mga panahong iyon, hindi na siya nakakuha ng mga text messages o balita mula kay Pearl. Nalungkot si Von hanggang dahan-dahang natanggap na nga niya na ito ang realidad ng buhay, na kailangang mabuhay kahit hindi umaayon sa ang panahon.

Heto na naman si Von nakadungaw sa bintana at nakatingin sa malayo, pinagmamasdan ang makulimlim na kalangitan, maluha luha ang kanyang mga mata, nagiging matamlay. Maya maya nakangiti na siya habang tumulo ang kanyang luha … Tumayo, isang salita ang kanyang nabanggit, hinding hindi niya malilimutan… “Paalam”.